Ro‘zixon Egamberdiyeva va Nuxsina Safonova Andijon shahridagi Bolalar shaharchasida (bugungi kunda ushbu shaharcha o‘z faoliyatini tugatgan) ulg‘aygan. 18 yoshga to‘lgan Ro‘zixon Qo‘rg‘ontepa tumaniga ketdi va u yerda oilaviy poliklinikaga hamshira bo‘lib ishga kirgan. Nuxsina esa Andijonda qolgan.
Qizlarni nafaqat ota-onasiz o‘tgan bolalik davri, balki normal sharoit bo‘lmagan yotoqxonalarda yashash yillari ham birlashtirdi: oshxona, hojatxona va hammomi umumiy bo‘lgan, sanitariya-gigiyena meʼyorlariga javob bermagan xonalar. Ammo davlat rahbari taʼlim muassasalarining 30 yoshgacha bo‘lgan sobiq tarbiyalanuvchilarning qanday sharoitlarda yashayotganini o‘rganish bo‘yicha berilgan topshirig‘idan so‘ng qizlarning hayoti o‘zgardi.
Respublika bo‘ylab Milliy gvardiya va hokimliklarning masʼul vakillaridan iborat ishchi guruhlar tuzilib, ularning vazifasi mehribonlik uyini tark etganidan keyin uy-joy bilan taʼminlanmagan, sanitariya-gigiyena meʼyorlariga javob bermaydigan binolarda yashovchi sobiq tarbiyalanuvchilarni aniqlashdan iborat edi.
Bugun, qizlarning so‘zlariga ko‘ra, ulardan baxtliroq odam yo‘q: olti yil o‘tib Ro‘zixon, o‘n sakkiz yoshga to‘lganidan uch yil o‘tib Nuxsina o‘zlarining shinam uylariga ega bo‘lishdi, bu yerda yashash uchun zarur bo‘lgan barcha sharoit, jumladan, mebel va maishiy texnika bor. Va, albatta, baxtiyor qizlar davlat rahbariyati, hokimlik va Milliy gvardiyaga o‘zlarining minnatdorchiligini bildirishdi.
Sahifadagi xatolar bo`yicha manzil:
Matn xato bilan:
Sizning izohingiz yoki to`gri versiya:
